Meike: “Door mijn chronische rugpijn raakte ik steeds meer in een isolement. Ik ging nog maar weinig naar school. Ik kon niet meer sporten en ondernam weinig dingen met vriendinnen en familie. De chronische rugpijn beheerste mijn leven totaal.” Doordat Meike de grip op haar leven volledig kwijt was geraakt, door haar chronische pijnklachten, waren ook haar ouders de grip op hun leven verloren. Ze waren dan ook dankbaar, dat Meike mocht deelnemen aan GRIP want ze hadden al zoveel acties ondernomen om Meike proberen te helpen. “We waren ten einde raad. Meike voelde zich zo onbegrepen en daar hadden we als ouders heel veel verdriet van en zorgen over. We stonden erg open voor andere adviezen en hulp in deze situatie.”
Meike vertelt: “Ik heb enige tijd moeten wachten om deel te nemen aan het Grip traject. Ik was er dan ook helemaal klaar voor. Het verblijf bij Adelante was prima. Iedereen had een eigen kamer om in te slapen of je even terug te trekken. In het begin was ik wat stiller, maar het duurde niet lang of had ik fijne contacten met de andere jongeren. Ik vond het prettig om ervaringen te delen en me begrepen te voelen.” In eerste instantie schrok ze van het volle programma. Een complete dag invulling was ze niet meer gewend. “Maar,” vertelt ze, “Ik ben alles aangegaan en heb ervaren, dat het fijn is om dingen te ondernemen met leeftijdsgenoten en plezier te hebben. Ik was niet voortdurend met mijn rugpijn bezig.” Meike voelde zich echt gehoord: “Ik kon altijd bij de begeleiding terecht voor een gesprek, advies of hulp. Ze hebben me geleerd om mijn grenzen te verleggen en om niet voortdurend met mijn chronische klachten bezig te zijn.”
Terugkijkend op het Grip traject zegt Meike: “Ik heb geleerd, dat ik altijd een keuze heb. En dat ik ‘waarde gerichte activiteiten’ mag ondernemen. Voor mij betekent dat dat ik dingen onderneem met familie en vrienden en dat ik sport en beweeg. Dat vind ik leuk en daar krijg ik energie van. Verder heb ik geleerd, dat ik behoefte heb aan structuur. Dat ik me niet moet laten afleiden door negatieve gedachten. Het hoeft niet allemaal perfect te gaan.”
Haar ouders waren zeer betrokken bij het Grip traject. “De gesprekken waren verhelderend en duidelijk. We kregen soms een spiegel voorgehouden,” geven ze te kennen. “Het was prettig om gevoelens te delen en onze onmacht in deze situatie te bespreken.” De weekenden thuis verliepen goed en Meike deed enorm haar best om het geleerde toe passen in de thuissituatie. Door de handvaten, die ze als gezin kregen, verliepen de weekenden thuis steeds beter. De oude Meike kwam weer terug.
Nu gaat het goed met Meike. Af en toe heeft ze een mindere dag en ervaart ze meer pijnklachten. Ze probeert dan de dingen, die ze bij Grip heeft geleerd toe te passen. Zo belt ze bijvoorbeeld tijdens het rusten met een vriendin en heeft ze het sporten weer opgepakt. Soms is het nog lastig om de balans te vinden tussen belasting en belastbaarheid. Het valt haar niet altijd mee om de goede keuzes te maken. Ze probeert erg te genieten van de dingen die ze nog wel kan. Af en toe is er nog een gesprek met de orthopedagoge, die Meike begeleidt, om al het geleerde vast te houden en ervaringen te delen. Het hechte gezin geniet enorm van de goede momenten en is trots op het resultaat. Ze bedanken iedereen van harte voor de steun en bijdrage aan het Grip traject van Meike.