Al sinds 2007 draait Linda in de medische molen mee. Nadat haar galblaas in dat jaar was verwijderd, schoot er een hechting los waardoor haar buikholte zich vulde met gal. Haar dikke darm moest worden verwijderd, door een bloedstolsel stierf haar dunne darm af en ook lever en alvleesklier raakten beschadigd. Linda: “Ik heb toen bijna onafgebroken vier jaar in het MUMC aan het infuus gelegen in afwachting van een darm-, lever- en alvleestransplantatie in Leuven. Ik woog nog maar 50 kilo en zag zo geel als een kanarie. In 2011 was het zover en kreeg ik de transplantatie plus medicatie tegen afstoting. Die medicijnen hebben als bijwerking dat ze kraakbeen afbreken en je botten broos maken. Vandaar die knieprothese in 2013. Naast opnieuw leren lopen, ben ik bij Adelante ook maanden bezig geweest met het opbouwen van mijn conditie.”
Vrijwilligerswerk
Linda werkte als verpleegkundige bij de eerste hulp. Nog vóór de transplantatie werd zij 100% afgekeurd. Nu doet ze vrijwilligerswerk. “Al tien jaar, bijna vanaf het begin, werk in bij de Wensulance”, vertelt ze trots. “Wij begeleiden zieke mensen die nog een laatste wens hebben. Daarnaast geef ik namens de Nederlandse Transplantatie Stichting gastlessen over het belang van orgaandonatie. Na mijn val afgelopen juni werd ik weer heel prettig opgevangen bij Adelante. Dankzij een multidisciplinair team om je heen boek je hier volgens mij de snelste resultaten. Je doet het hier samen. Het team behandelaren kijkt heel specifiek naar wat jouw doelen zijn. In mijn geval was dat om de kracht in mijn armen weer terug te krijgen zodat ik op z’n minst bijvoorbeeld een brancard omhoog en omlaag kan krijgen in de Wensulance. Dat is binnen drie maanden gelukt!”
Grenzen verleggen
Vlak voor Linda was uitgerevalideerd, kreeg ze een telefoontje van Adelante Sport & Beweegloket met de vraag of ze misschien zin had om eind september mee te doen aan de jaarlijkse watersportweek op de Loosdrechtse Plassen. “Daar moest ik wel eventjes over nadenken hoor. Ik ben niet zo van de watersport. En… met een groep onbekenden een week lang op een eiland bivakkeren? Je bent gek als je niet meegaat, zeiden mensen in mijn omgeving. Ik besloot mijn grenzen te verleggen en zei ja. Geen dag spijt gehad. Wat een fantastische groep, wat een fantastische week! Ik kijk al uit naar de reünie komende februari.”
En Linda kijkt naar nog iets uit waarbij ze weer haar grenzen gaat verleggen. “Ik word binnenkort 50 en ga dan met drie vriendinnen, ondanks mijn hoogtevrees, El Caminito del Rey lopen. Dat Koningspad loopt van Málaga door de El Chorro-kloof naar Campillos. Een spannende uitdaging waar ik me nu al op verheug.”